Папуче, женске, Темерин, Бачка, Мађари, 1955.

Čizme, ženske, Ečka, Banat, Rumuni, 1890.	Čizme (lakovane, krjane), muške, Kovilj, Bačka, Srbi, 1955.

Izradom papuča su se uglavnom bavile zanatlije – papudžije, papučari, ali i čizmari i opančari, kao i obućari koji su ih izrađivali istom tehnikom kao i cipele (kovanjem drvenim ekserčićima). Tehnika izrade papuča koja je došla kao kulturni uticaj sa Istoka podrazumevala je šivenje sastavnih delova – lica i đona. Kod starijeg načina izrade leva i desna papuča imale su isti oblik. Đon je pravljen od kože, a lice od kože, somota ili pliša; lice ženskih papuča često je bilo ukrašeno vezom ili našivenim trakama, šljokicama, perlama. Papuče sa zlatovezom su u Banatu nošene do Prvog svetskog rata. Dok su u gradovima papuče nošene kao kućna obuća, ženama na selu su bile deo najsvečanije nošnje, a tek od kraja 19. veka su ušle u opštu upotrebu: nošene su kao radna obuća za svaki dan, kao polusvečana i svečana.

Detalj sa izložbe Ja nosim vas, vi nosite mene: Obuća iz Etnološke zbirke Muzeja Vojvodine

Slično tome, nošenje čizama je na našim prostorima rasprostranjeno zahvaljujući kako uticajima sa Istoka, tako i uticajima koji su dolazili sa Zapada. Ova vrsta duboke obuće od kože potiče iz kultura stepskih nomadskih naroda, u kojima su ih nosili prvenstveno muškarci. Čizme su bile pogodna obuća pri jahanju, jer su pružale zaštitu potkolenicama. Upotreba čizama kao obuće jahača uticala je i na njihov oblik, odnosno rasprostranjenost više potpetice, čime se dobijala dodatna sigurnost. Na Balkanu je istočnjački tip čizama ušao u širu upotrebu dolaskom Turaka, a na zapad i sever su prenošene trgovinom i seobama. Na našim prostorima, vremenom je došlo do prelaska čizama iz vojne upotrebe, kao dela uniforme konjanika – husara, u svečanu građansku obuću, koju su kasnije nosile i žene. Čizme su još 50-ih godina 20. veka nošene kao najsvečanija obuća mladih muškaraca na selu.

Tatjana Bugarski, viši kustos – etnolog