Jedan od najvažnijih predmeta u čovekovom životu je peškir, jer je on u čovekovom okruženju od prvog do poslednjeg dana. On nas dočekuje i ispraća sa ovog sveta. On je tu pored nas od jutra do večeri, on je tu kad tugujemo, ali i kad se radujemo. On je tu čim otvorimo oči, pre i posle jela, on je tu kad nešto radimo, ali i kad rad završimo. Dakle, bez njegovog veličanstva – peškira ne možemo zamisliti dan, pa ni ceo život. Zato je i nastala ova priča o peškirima iz naše Kolekcije u kojoj čuvamo oko 700 različitih peškira svih etničkih zajednica Vojvodine.

  Među najrazvijenijim industrijskim granama na području današnje Vojvodine tokom 19. veka, bili su ciglarstvo i proizvodnja građevinskog materijala. Značajnijih ciglana i crepana u današnjoj Vojvodini bilo je u Kikindi, Novom Bečeju, Bačkoj Topoli, Subotici, Apatinu, Pančevu itd. Međutim, najveće industrijsko postrojenje iz oblasti proizvodnje građevinskog materijala, bila je cementara u Beočinu. Ona je početkom 20. veka davala oko polovine celokupne proizvodnje cementa u Ugarskoj.

 Jedan neobičan predmet od slonove kosti iz rimskog doba izložen je na Stalnoj postavci Muzeja Vojvodine. U muzejskoj kolekciji našao se 1953. godine, kada je otkupljen kao slučajni nalaz iz jednog groba. Predmet je pronađen u selu Petrovci kod Vukovara, gde je evidentirano postojanje lokaliteta iz rimskog perioda. Smatra se luksuznim proizvodom, pre svega zbog materijala od kojeg je napravljen, ali i načina izrade koji sugerira veliko umeće majstora.

 Novčanica od 10 dinara Privilegovane narodne banke Kraljevine Srbije izrađena je 1893. godine, ali je u opticaj puštena tek 15 godina kasnije, tačnije nakon odobrenja ministra narodne privrede Koste Glavinića 13. septembra 1908. godine. Ova novčanica je interesantna, jer je nosilac dve monete: dinara sa jedne i franka sa druge strane. Izrađena je u Parizu, u Banque de France.

  Foto: Leste

 Selo Sviloš smešteno je na današnjem putu između Fruške gore i Dunava. U rimsko vreme, na njegovom mestu nalazila se odbrambena zona, dobro povezana sa velikim rimskim gradovima Sirmijumom i Basijanom. U periodu između 1976. i 1983, arheolozi Vojvođanskog muzeja i Pokrajinskog zavoda za zaštitu spomenika kulture, sa kustoskinjom Mirjanom Marijanski Manojlović na čelu, iskopavali su rimsko groblje u ataru sela, na lokalitetu Kruševlje.

            Da li ste znali da jedna od najstarijih srpskih školskih ustanova – Karlovačka gimnazija, čuva veliko prirodnjačko blago od nacionalnog značaja? Pre dva veka, tačnije 1797, pojavljuje se vizionar sa jasnom idejom unapređenja prosvete, poreklom Slovak, i stvara sa svojim đacima materijal koji je i danas bitan za nauku. Andrej Volni je svoje ime upisao u redove znamenitih, ali njegovo moralno, edukativno i naučno uzdizanje kreće upravo na ovim našim prostorima. Kao drugi direktor, a i profesor Karlovačke gimnazije, udara temelje prirodnim naukama koje ni pre njega, a ni posle nisu bili poznati širim naučnim krugovima. Ljubav ka nauci i obrazovanju omladine stvorila je neophodnu vezu između profesora i đaka, iznedrivši tako velika znanja iz oblasti botanike. Kroz praktičan rad, koji se tih godina nakon osnivanja škole 1791. godine, uvodi u nastavni plan, đaci svojim rukama, berući biljke u Karlovcima, na obroncima Fruške gore i u Petrovaradinu, stvaraju sa profesorom Volnijem herbarijum koji danas zauzima značajno mesto u nauci. Floru Srema, do tada nepoznatu, izlio je pred visoke naučne krugove kao zlatnu reku botaničkog saznanja i novih otkrića.