Petparačka priča o Džeku i čarobnom bobu
Početak kraja useva kojim je počela neolitska revolucija
U Arheobotaničkoj bašti Muzeja Vojvodine od 2013. raste jedan od najstarijih useva u ljudskoj istoriji: bob. Novija istraživanja na Bliskom istoku ukazuju da se bob uzgajao još pre 10.000 godina, dok su zrna divljeg boba pronađena, takođe na Bliskom istoku, u jednom epipaleolitskom naselju. Stara su oko 14.000 godina i ukazuju na sakupljačke aktivnosti stanovnika naselja. Nešto mlađi nalazi zrna gajenog boba pronađeni su tokom arheoloških istraživanja u Grčkoj i Španiji. U srednjoj Evropi počeo je da se uzgaja tek u bronzanom dobu (od 2000. do 950. g. pre n. e), a u velikom stilu tek krajem bronzanog doba.
Uskršnja jaja su jedan od najprepoznatljivijih elemenata uskršnjih običaja. Jaje se kao simbol početka i rađanja pojavljivalo u brojnim mitovima o postanku širom Starog sveta. Kao naizgled neživ predmet iz kog se rađa novi život, ono je i simbol vaskrsnuća. Crvena boja, najčešća boja uskršnjih jaja, simboliše život i životnu snagu.
Saradnja sa dnevnim listom „Dnevnik“ započela je u oktobru 2019. godine sa idejom da kustosi Muzeja Vojvodine kroz zanimljive muzejske priče približe građanstvu lepotu kulturnog nasleđa koje se čuva u ovoj ustanovi. Sa novinarkom Silviom Kovač govorili su: arheološkinja Tijana Stanković Pešterac, arheobotaničar Aleksandar Medović, istoričake Veselinka Marković i Milkica Popović, te etnologškinja Staša Arsenović Koprivica.
U životu mladog vojvođanskog građanskog društva na početku 20. veka bili su osetni uticaji iz zapadne Evrope, stigli preko Beča i Budimpešte. Tradicija obeležavanja hrišćanskih praznika se negovala, uz poštovanje nacionalnih, verskih i kulturnih odlika pojedinih naroda. Građanstvo je prihvatilo mnoge novine, kao što je slanje čestitki za određene praznike, prvenstveno za Božić i Uskrs. Kasnije se pojavljuju čestitke posvećene drugim praznicima: Novoj godini, porodičnim slavama itd. Vremenom se ustalio običaj čestitanja povodom važnih momenata i događaja u životu pojedinih članova porodice: rođenja, krštenja, veridbi, venčanja i dr.
Brojni simboli hrišćanske vere sreću se na različitim komadima nakita. Najčuveniji je Hristov monogram (hristogram), koji je, prema legendi, car Konstantin usnio pred odlučujuću bitku na Milvijskom mostu 312. godine. Ovaj simbol predstavlja kombinaciju krsta i početnih slova Hristovog imena – HI RO, prvi put prikazan na srebrnoj Konstantinovoj multipli iz 315. godine. Najjasniju aluziju na Hrista prvobitno je predstavljala riba, ali se vremenom pojavljuju i drugi simboli: sidro kao simbol spasa, palma kao simbol mučeništva i golub kao simbol Svetog duha ili grčka slova α i ω, koja označavaju početak i kraj. Tokom sredine i druge polovine 4. veka, prikazi hristograma pojavljuju se na freskama u grobnicama, ali i na predmetima praktične ili ukrasne namene. Tako se na nakitu predstavljaju vrlo rano, skromno označavajući versku pripadnost hrišćana. Zlatari su očigledno pratili zahteve svojih kupaca ili opšti ikonografski trend u umetnosti, pa su hristogramom najčešće ukrašavali krstaste fibule i prstenje, koji su bili tipični za tadašnju modu.
